lunes, 9 de mayo de 2016

EL SOL

Non sei se por moflate de nos
deíxaste ver a poquinos.

Non yes xenerosu,
a lo menos con nos.
Rondas tras las nubes
ronciegu y tresbolau.
Non sei se por roindá,
o ye la tu natureza.
Cando por fin ábreste camín
empicorótaste y tremaste por doquier
facéndonos pensar que para sempre,
¡non sei se por moflate de nos!.

Mas cando quies impresionar de verdá
ábreste paso nesi nuble profundo y gris
y mándasnos los tus raios de lluz
brillante y trasparente.
Xuntas la tu forza toda
la tu forza celestial
y rellumas
naquel resquiciu de cielu,
naquel resquiciu de terra